Het talent van de medewerker….

08 aug Het talent van de medewerker….

Wat mij opvalt is dat in literatuur en organisaties het talent van medewerkers teveel wordt vastgepind op een bepaald aspect, terwijl talenten ook op andere vlakken liggen. Er wordt vaak gekeken naar harde functie-eisen; te weinig naar het potentieel van de persoon.

Tijdens mijn vakantie kreeg ik de vraag of ik bij een onderwijsorganisatie wilde meedenken over het voeren van ontwikkelingsgesprekken met medewerkers. Binnen organisaties en ook in veel literatuur wordt daarbij gesproken over ‘een gesprekkencyclus’. Vaak maakt men dan een onderscheid tussen ambitiegesprekken, voortgangs- en/of functioneringsgesprekken en beoordelingsgesprekken. Ik vraag me dan af of de organisatie hiermee voor ogen heeft zich te richten op ontwikkeling en groei, of ook op selectie, dossieropbouw en misschien uiteindelijk ontslag van bepaalde medewerkers.

Belangrijk lijkt mij om bij een ontwikkelingsgerichte aanpak zowel de persoonlijkheid als de aanleg en competenties in kaart te brengen. Persoonlijke drijfveren en motivatie hebben een hogere voorspellende waarde voor een toekomstig succes. Een aandachtspunt is ook om te kijken of iemand wel in de organisatiecultuur past.

Eerdere werkervaring is niet altijd een garantie voor de toekomst. Wanneer ik nog even kijk naar de sport, dan zie ik in het voetbal dat vaak voor veel geld een goede trainer of speler bij club x wordt weggelokt en gekocht door club y. Hoeveel voorbeelden zijn er niet van dat dit uitloopt op een mislukking. Meer geld of andere positie is niet altijd bevorderlijk voor de creativiteit. Er bestaat een aannemelijk risico dat mensen gemakzuchtig worden en daardoor minder presteren.

In mijn blog van 11 mei schrijf ik: ’Lang niet elk talent krijgt de kans zich te ontwikkelen’.

Kijk eens naar leerlingen die vanwege een IQ-score op praktijkonderwijs of het LWOO terechtkomen. Daar blijken leerlingen vaak op te bloeien en tot meer in staat te zijn dan op grond van hun IQ of Cito-score verwacht zou mogen worden! Hoe kan dit toch? Mijn indruk is dat leraren daar er beter in slagen om onderwijs persoonlijk te maken. Zij kijken naar de mogelijkheden van het kind en hebben het talent om daar het programma op aan te passen in plaats van andersom. Leerlingen worden door hen uitgedaagd!

Het ontwikkelen en stimuleren van de talenten van medewerkers lijkt ook gebaat met de ruimte het eigen potentieel te mogen ontwikkelen. Ik lees deze opvatting terug bij prof. D. Jan Derksen: ‘Alles draait om boeiende docenten’

Neem dat als uitgangspunt en ga daarna pas naar de verantwoording met de functie-eisen.

Groet,

Willem